Şarkı Sözleri
25 May 2025
0 kez görüntülendi
Kayra Muazzam Hatalar Şarkı Sözleri
Yasaklı şarkılar çalardı sabaha karşı
Uzun ölümlerin son ustası
Camla taş gibiydi ben'le hayat
Saman kâğıda baskı romanlarda zerafet doluydu kavgalar
Başka seyrederdi vazgeçenler
Uçarken süründüler, batık bi' gemiye bindiler bir anda
Güneş saatlerinde gölgesizdi rüzgâr
Kalırsa travmalar, asla unutmayanlar
Deniz gören gizemli, dar sokaklar
Yorulmuş evler, hesabı yıllar önce kesilmişler
Ve günlerin bozulmaz ezberinde savrulurken
Kendi hüviyetinde kaybolan katıksız öfkem
Bırak beni, tüm çiziklerim derin
Racon kisvеsinde dalkavuklar kemirdi benliği
Katırlar kaçak silah taşırdı
Bеn sürekli düşündüm hep seni, ayaklarım kirli
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Şeritler çizdi haberci güvercin
Bir bıçak kanattı önce kendini
Söyle, şimdi duvarlarda kim var?
Kinle kim bakar bu yolculukta, kimler ayakta?
Güvercin kursağında kirli namlu
Bütün çamurlu yolların gizemli jargonunda buluştu
Usturayla karanfil kasıklarında
Yüzümde buz tutan bi' yaz kıyafeti belirdi sonra
Eski bi' ay takviminde ismin
Gizli geçitlerde kaybolurdun, yasaklı sözlerin
Yanaştı bir sabah cesetler kıyılara
Parçalandı gölgeler şu merhametsiz uykularda
Gidişler aynı kalsın, yolların sapa
Sarpa sardı her şey o akşam Kayıplar Rıhtımı'nda
Kaydı aynı anda bütün yıldızlar
Yoruldum hiçbi' kalbe sığmayan şu sancıdan
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Uzun ölümlerin son ustası
Camla taş gibiydi ben'le hayat
Saman kâğıda baskı romanlarda zerafet doluydu kavgalar
Başka seyrederdi vazgeçenler
Uçarken süründüler, batık bi' gemiye bindiler bir anda
Güneş saatlerinde gölgesizdi rüzgâr
Kalırsa travmalar, asla unutmayanlar
Deniz gören gizemli, dar sokaklar
Yorulmuş evler, hesabı yıllar önce kesilmişler
Ve günlerin bozulmaz ezberinde savrulurken
Kendi hüviyetinde kaybolan katıksız öfkem
Bırak beni, tüm çiziklerim derin
Racon kisvеsinde dalkavuklar kemirdi benliği
Katırlar kaçak silah taşırdı
Bеn sürekli düşündüm hep seni, ayaklarım kirli
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Şeritler çizdi haberci güvercin
Bir bıçak kanattı önce kendini
Söyle, şimdi duvarlarda kim var?
Kinle kim bakar bu yolculukta, kimler ayakta?
Güvercin kursağında kirli namlu
Bütün çamurlu yolların gizemli jargonunda buluştu
Usturayla karanfil kasıklarında
Yüzümde buz tutan bi' yaz kıyafeti belirdi sonra
Eski bi' ay takviminde ismin
Gizli geçitlerde kaybolurdun, yasaklı sözlerin
Yanaştı bir sabah cesetler kıyılara
Parçalandı gölgeler şu merhametsiz uykularda
Gidişler aynı kalsın, yolların sapa
Sarpa sardı her şey o akşam Kayıplar Rıhtımı'nda
Kaydı aynı anda bütün yıldızlar
Yoruldum hiçbi' kalbe sığmayan şu sancıdan
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Muazzam hatalar sıyrılır şu voltalardan
Tek gülüşlü ömrü mahvolanlar
Kaldı kanlı meydan uzaklarda
Kendi giyotininde cellat, sonra bi' an bitti yaz
Beğeniniz kaydedildi!
Bu sözü zaten beğendiniz.